Er begint (letterlijk ook) weer wat licht aan de horizon te komen: gisteren (vrijdagmiddag de 25e) was er om 15 uur plotseling een opklaring die de rest van de middag duurde. We zijn dan ook onmiddellijk onze tent uitgekomen voor een tochtje door de sneeuw. Tot het eerste kamp was er een klein spoor, daarna was de sneeuw maagdelijk. De laatste twee dagen is er geen expeditiegroep meer omhoog gekomen: de omstandigheden waren te slecht voor de porters. Iedereen wacht op Concordia. Voor ons was het heerlijk om een lange wandeling te maken en vooral om weer iets te kunnen zien van de omgeving. Vannacht heeft het ook niet gesneeuwd en was het voor het eerst wat kouder, zeer gunstig dus. In onze tent was het -5 graden, terwijl het de laatste dagen telkens tussen de 0 en 2 graden boven nul was. Toch is er nog wel sneeuw voorspeld voor vandaag. Maar de eerste ommekeer lijkt te zijn ingezet, waar we als een kind zo blij mee zijn.
Ik zit hier nu te typen in de eettent. 's Morgens zijn we altijd tussen 5 en 6.30 uur wakker. Het ontbijt is om 8 uur. Of althans, dat is de afspraak. Kok Allam is echter niet zo snel 's morgens, dus meestal komt er pas wat op tafel tussen 8.30 en 8.45 uur. Daarbij komt dat zijn assistent, Aminullah, al meer dan een week geleden is weggeroepen door de baas (Amir in Islamabad). Het is zo druk met trekkings voor Hunza Guides, dat Aminullah moet assisteren bij grotere groepen. Volledig begrijpelijk natuurlijk, maar Allam is het er niet mee eens. Dit betekent voor hem natuurlijk een stuk extra (lees: vooral minder aantrekkelijk) werk zoals water halen, afwassen e.d. Nu heeft hij nog het geluk dat Sajjad en Amin er zijn, onze hoogtedragers, en die zijn niet te beroerd om bij te springen. En ook wij zijn best bereid om wat te doen.
Deze situatie maakt het er echter niet makkelijker op: vooral omdat Allam blijft vinden dat bepaalde klussen niet bij zijn werk als kok horen. Hij is niet voor niets net assistent af: dit is zijn eerste expeditie als zelfstandig kok!
Het vraagt trouwens een behoorlijke dosis sociale vaardigheid om duidelijk te maken wat onze wensen zijn en wat wij graag anders zouden zien ten aanzien van het eten (en de hygiëne) in BC. Aan de ene kant wil je het niet te negatief brengen (de verhoudingen moeten immers goed blijven en de kok is zeer belangrijk voor ons), aan de andere kant lijkt het erop dat je hier juist directief moet zijn, wil het effect sorteren.
Een klein voorbeeld: thee zit in thermoskannen, water voor koffie e.d. in een soort geïsoleerd tonnetje. Het begon er een paar dagen geleden op te lijken dat de temperatuur van het water steeds meer naar beneden ging: we kregen de thee en het water lauw. We hebben dus vriendelijk gevraagd of de thee en het water voortaan gloeiend heet (dus op deze hoogte kokend), in de kan/ton gedaan kunnen worden. Dit gaat dan een paar dagen goed en dan lijkt de aandacht weer te verslappen. Dus kennelijk moeten we er bovenop blijven zitten.
Overigens blijft het natuurlijk, net als in Nepal, een geweldige service, dat er in de basiskampen voor ons water gehaald/gekookt en maaltijden bereid worden. Het ontbijt bestaat uit (gefrituurde) chapati's, omelet en havermoutpap of cornflakes. De lunch varieert: in ieder geval soep, pasta met groenten en bijv. sardientjes of gekookt ei, Maar soms komt er ook friet, gekruide gebakken aardappels of papad (een soort kroepoek) op tafel. 's Avonds eten we soep, meestal rijst met groenten en dhal (i.t.t. Nepal niet gemaakt van linzen maar van sojabonen). Vlees is er soms uit blik. Het groetenassortiment hier: wortel, ui, bloemkool, groene paprika en soms kool of een soort andijvie. We geven op hoogte (je smaak verandert aanzienlijk) de voorkeur aan gekruide gerechten boven de Westerse keuken, waar de kok blij mee is, omdat hij nu niet twee keer hoeft te koken: de mannen eten bij het diner hetzelfde als wij, al kruiden zij het eten nog heter. Eens in de 2 weken komen hier porters met verse groenten. Dan komen er ook mango's mee: een delicatesse en niet te vergelijken met de kwaliteit die we in Nederland aantreffen. We voelen ons de koning te rijk met dit verse inheemse fruit.
Over Nederland gesproken: sinds kort worden wij op de hoogte gehouden van de laatste nieuwsfeiten door onze 'razende reporter': onze webmaster Raymond Koome. Wij vinden dit heerlijk. Om een beetje te weten wat er speelt in ons thuisland en de wereld. Alhoewel we dat natuurlijk ook via allerlei sites zouden kunnen vernemen. Dit laatste gaat ons echter te ver op dit moment (en kost ook teveel megabytes, zo over de satelliet). We dromen liever van straks als we terugkomen: met dagelijks een goede krant bij de hand. Zo vinden wij het ook te ver gaan om dvd's mee te nemen. Bij de Spanjaarden is het een paar keer per week cinema via de laptop.
Maar goed, ook met al onze communicatieapparatuur is het in de bergen niet meer zoals vroeger. Iedereen bepaalt zo zijn eigen grenzen in hoeverre je de wereld van thuis hier binnen laat tijdens de expeditie.
Wij realiseren ons in ieder geval dat Nederland in de ban is van het EK en van de westrijd tegen Zweden vandaag. Ook Henk kijkt met spanning uit naar de uitslag.
| |
 |
