Vanmorgen hebben we overlegd met de andere G1-teams omtrent een komende toppoging. Het betreft: het Amical-team onder leiding van Ralf Dujmovits (totaal 6 personen, met o.a. de ervaren Gerlinde Kaltenbrunner en Japanner Jerotakka), het Spaanse team o.l.v. Carlos Pauner (5 personen, waarvan er trouwens 4 twijfelen of ze switchen naar G2), de sterke Portugees Joao Garcia` en wij. Nog niet duidelijk is, of onze hoogtedragers Amin en Baig ook meeklimmen naar de top: wij praten hier vanavond over met hen. Na de kuren van afgelopen keer (klimmen van kamp 2 naar 3 op 12 juli) is het voor ons niet vanzelfsprekend dat zij sterk genoeg zijn om naar de top te klimmen, laat staan dat zij een ondersteuning voor ons zijn, wat toch eigenlijk de bedoeling was van hun hele opdracht.
Twee personen meer of minder: in ieder geval is duidelijk dat we met voldoende (ervaren) mensen zullen zijn om te sporen, het laatste deel touwen te fixeren en kamp 3 op te zetten. Voor de topdag zal moeten blijken hoe de omstandigheden zijn. Maar 1 ding is zeker: als het met dit team niet lukt de top te halen, dan is het op dit moment onmogelijk deze te bereiken. Het totale team is groot genoeg en brengt ruim voldoende ervaring mee.
Het plan is nu als volgt: 21e naar kamp 1 (op de top waait het dan nog ca. 20m/s, in kamp 1 kans op sneeuw), 22e naar kamp 2 op 6500 m, 23e laatste 200 m touwen fixeren in Japans Couloir en door naar 7200 m, hier kamp 3 opzetten (met kans op sneeuw), 24e naar de top. Weersverwachting die dag is uitstekend: wind op de top 4 m/s, 2% luchtvochtigheid.
Voorwaarde om te vertrekken: de weersverwachtingen van morgen en dinsdag moeten dit weerbeeld wel nader bevestigen. Daarnaast moet er niet al te gek veel sneeuw extra vallen, anders betekent dit uitstel (zodat sneeuw kan stabiliseren en eerste lawines omlaag kunnen denderen). Afgelopen nacht viel er ca. 15 cm sneeuw en ook vandaag is het zeer matig weer.
De windrichting deze dagen is voor de G2 ideaal: zuid-west (de graat wordt mooi schoon geblazen), maar voor ons is de wind niet gunstig: alle sneeuw waait het Japans Couloir in, dat een noord-oostelijke richting heeft. Het wordt dus zeer spannend of we deze sneeuwmassa's door gaan komen. Daarnaast is de temperatuur van groot belang: het moet flink koud zijn, opdat de sneeuw voldoende hard is. De temperatuur is behoorlijk hoog de komende dagen. Vooralsnog zien we hierin echter geen belemmering.
Naast het dagplan is er uitgebreid gesproken over welke klimmaterialen nog nodig zijn voor de klim tussen C2 en C3 en de topdag: hoeveel klimtouw, vast touw, sneeuwankers, ijsschroeven, bamboes en vlaggetjes ieder team nog moet meenemen.
Ook is de route op de topdag nog eens goed geanalyseerd, aangezien er meerdere opties zijn. We hebben het geluk dat er een Sloveen is die in 1995 naar de top klom. Ook in dat jaar was er veel sneeuw: ze deden er maar liefst 13 uur over om de top te bereiken vanuit kamp 3, dus dat belooft wat.
Enfin, zo bereiden we ons voor op ons vertrek naar boven. Nog twee dagen hier in BC, voor het zover is met de huidige planning. "Een mentale klim, dat is deze expeditie", zei Carlos Pauner gisteren. Inderdaad, niet elke klimmer is bestand tegen de tegenslag en het wachten. En bepaald niet iedereen is in staat zijn krachten daarna weer te bundelen voor de feitelijke topklim. Spannend, hoe het ons allen straks zal vergaan. Wanneer dat moment ook moge aanbreken.
| |
 |
